آشنایی بیشتر با کارابین ها

کارابین چیست؟

بطور کلی باید گفت کارابین ها ابزاری فلزی هستند که از آلیاژ فلزهای سبک، برای اتصال ابزار، در شاخه های مختلف کوهنوردی مورد استفاده قرار می گیرند.

دسته بندی انواع کارابین ها:

 

کارابین ها بطور کلی به 3 دسته:

کارابین های قفل شونده، ساده و تزیینی تقسیم می شوند.

کارابین های قفل شونده:

برای اتصال به ابزارهای حمایتی، ابزار فرود، نقطه ی اصلی کارگاه و …استفاده می شود.

کارابین های ساده:

دهانه ی کارابین قفل ندارد. بیش ترین کاربرد این کارابین ها در کوئیک درا، همچنین اتصال به بازوهای کارگاه در نقاط ریبلی و یا خودحمایت موقت در برخی رشته ها همچون سنگنوردی، دیواره نوردی و غارنوردی می باشد. برای ایجاد خودحمایت در رشته های غارنوردی و دره نوردی نیز می توان از این کارابین ها استفاهده کرد.

 

کارابین ها در دسته بندی دیگری بر اساس نوع دهانه نیز تقسیم بندی می شوند:

کارابین های دهانه صاف:

بیشتر برای اتصال کوئیک درا ها به رول ها و یا خودحمایت مورد استفاده قرار می گیرند.

کارابین های دهانه خم:

در کوئیک درا ها در محل اتصال به طناب در سنگنوردی مورد استفاده قرار می گیرند.

کارابین های دهانه سیمی یا سنجاقی:

این نوع از کارابین ها که جز سبک ترین کارابین ها نیز محسوب می شوند،  بیشتر در برف و یخ مورد استفاده قرار می گیرند. این کارابین ها گزینه مناسبی برای جایگزینی به جای کارابین های دیگر هستند.

این کارابین ها دارای سه مزیت مهم نیز هستند:

1: تمایل به یخ زدگی کمتری دارند و به همین دلیل برای استفاده در سرمای زیاد نیز برای ما ایده آل تر محسوب می شوند.
2: دهانه این نوع از کارابین ها نازک تر است و در نتیجه سبک تر نیز می باشد.
3: همچنین دهانه سنجاقی کارابین که موجب سبک تر شدن آن می شود، اثر شوک های ناگهانی بر روی دهانه را نیز کاهش می دهد.

بعداً بیشتر در مورد اثرات شوک، در معرض خطرات خواهیم گفت.

معایب:

کارابین های دهانه سیمی یا سنجاقی نیز به دلیل نوع دماغه (HOOKED) و خطر درگیری با اسلینگ و سایر ابزارها، دارای معایبی هستند. به این دلیل که اگر در دماغه ی کارابین چیزی گیر کند مانع از بسته شدن آن می شود.

 

 

طبق استاندارد EN-12275، کارابین ها به 6 دسته از لحاظ شکل، دسته بندی می شوند:

کارابین های نوع B (بیسیک): نوع دهانه خم مورد استفاده در صعودهای سنگنوردی، همچنین ممکن است اتوماتیک یا از نوع پیچ باشند.

کارابین های نوع D یا (جهت دار): اتصال برای تقسیم بار مساوی و سریع. فیکس نگه داشتن طناب. طراحی مخصوص برای استفاده با اسلینگ EN566.

کارابین های نوع X یا (بیضی): مورد استفاده برای اتصال به ابزارهای صعود، اتصال طناب ثابت در برخی رشته ها مانند غارنوردی، استفاده در سیستم های نجات و کارابین مناسبی برای قرقره است.

کارابین های نوع H (HMS): بیشتر برای حمایت با گره مورد استفاده قرار می گیرند. به زبان آلمانی به آن گره حمایت می گویند. همچنین جهت اتصال ابزارهای حمایتی و فرود و اتصال به نقطه اصلی کارگاه ها مورد استفاده قرار می گیرند.

کارابین های نوع K (klettersteig): مورد استفاده در ویافراتا، این کارابین ها باید از نوع قفل شونده خودکار باشند. دهانه بزرگتری دارد به دلیل استفاده بر روی کابل های فلزی، میله ها و …

کارابین های نوع Q (برای اتصال سریع): جهت استفاده در نقاط ثابت برای ایمنی بیشتر نسبت به کارابین های دیگر استفاده می شوند. اصطلاحا به این نوع کارابین ها مایلون گفته می شود که جهت اتصال به نقاط دائمی، اتصال خودحمایت به هارنس در رشته های دره نوردی و غارنوردی، اتصال کرول به هارنس و … مورد استفاده قرار می گیرند. این دسته از کارابین ها آچارخور بوده و برای باز و بسته کردن آن نیاز به آچار می باشد.

 

 

 

انواع کارابین ها طبق استاندارد:EN362

 

کارابین های نوع B: بعنوان یک اتصال دهنده همه کاره(جامع) در نظر گرفته شده است و به عنوان یک جز سازنده از سیستم توقف سقوط استفاده می شود، همچنین مجهز به سیستم قفل اتوماتیک یا پیچ است.

کارابین های نوع M: بعنوان کارابین های چندمنظوره نیز شناخته می شوند. این کارابین ها همچنین در دو محور عمودی و افقی ممکن است تحت بار قرار بگیرند.

کارابین های نوع T: جهت اتصال بر سر خودحمایت ها در رشته های ویافراتا یا کار در ارتفاع استفاده می شود. همچنین مناسب اعمال نیرو در یک جهت از پیش تعیین شده می باشد.

کارابین های نوع A:  اتصال به کارگاه ها و دکل ها در رشته ی کار در ارتفاع، همچنین جهت اتصال به خود حمایت در برخی از رشته ها استفاهده می شود.

کارابین های نوع Q: کارابین های دهانه پیچی یا مایلون ها(آچارخور)، این نوع از کارابین ها، اتصال دهنده ای اندکه با پیچاندن و سپس با آچار بسته و سفت می شوند، در صورتیکه بطور کامل بسته شده باشد بار را تحمل خواهد کرد. بیشتر برای اتصالات پایدار یا دائمی در نظر گرفته شده است. همچنین در برخی از هارنس ها از اشکال نیم دایره ی آن آن برای اتصال دائمی استفاده می شود، مثل هارنس غارنوردی و در برخی از هارنس های دره نوردی.

 

 

 

اشکال مختلف کارابین ها:

انتخاب مناسب شکل و نوع کارابین می تواند ارگونومی و امنیت را برای استفاده های خاص افزایش دهد.
شکل بدنه ی اصلی کارابین تاثیر دارد روی:

1- مقاومت محور اصلی کارابین
2- توزیع بار
3- اندازه و ظرفیت باز شدن دهانه کارابین
4- استحکام در شرایط خاص
5- سهولت در باز کردن پیچ

 

 

نحوه ی اعمال نیرو در انواع کارابین ها

 

اعمال نیرو در کارابین Dشکل:

موقعیت بار در محکم ترین محور، نزدیکترین قسمت به سمت ستون بدنه اصلی کارابین ها. (مناسب برای بارهای ساده، بازوهای کارگاه ها، اتصال به نقطه اصلی کارگاه ها، اتصال به ابزارهای فرود).

اعمال نیرو در کارابین های بیضی شکل یا Oval:

شکل متقارن برای بارگذاری های یکنواخت (ابزارهایی با حفره اتصال بزرگ و قرقره ها).

 

اعمال نیرو در کارابین های گلابی شکل:

استفاده برای حمایت توسط گره ی حمایت، ظرفیت بالا برای اتصال چندین ابزار یا بالاکشی ها.

 

 

اعمال نیرو در کارابین های دارای دهانه ی عریض:

این کارابین ها با ورودی عریض برای اتصال به کارگاه ها، کابل ها، اتصالات میله ای بکار می رود.

 

اعمال نیرو در Omni ها یا کارابین های چندجهته:

کارابینی مناسب جهت اتصال به هارنس های منفصل و برای وارد کردن بار در چند جهت.

 

اعمال نیرو در کارابین های جهت دار:

دو بخش پیوست جداگانه برای بهینه سازی بارگذاری در محور اصلی، برای کاربری خاص.

 

دو فرم اصلی برای تعیین دماغه ی کارابین وجود دارد:

1– کارابین های قدیمی اغلب دارای یک دماغه قلاب شده هستند که دهانه ی کارابین به داخل آن گیر می کند.
2– کارابین های جدیدتر عمدتا با سیستم بدون قلاب طراحی می شوند.

 

همانطور که در مطالب قبل نیز به آن اشاره ای مختصر کردیم، طراحی شکاف و قلاب این کارابین ها دارای یک نقطه ضعف قابل توجه هستند: مثلا ابزاری مانند اسلینگ ها، تسمه ها یا سیم می توانند به راحتی روی دماغه قلاب شده گیر کرده و از بسته شدن صحیح کارابین جلوگیری کنند. این مورد بسیار خطرناک بوده و ممکن است جان ما را با خطرات جدی روبرو سازد. درتفاوت بین این دو نوع دماغه می توان خاطر نشان کرد که سیستم بدون قلاب(KEYLOCK)، بدلیل نداشتن هیچ عارضه ای در سطح بدنه ی اصلی کارابین جهت اتصالات بسیار راحت تر و ایمن تر می باشد.

 

انواع قفل های کارابین های پیچ:

     

مزایا و معایب کارابین های پیچ:

مزایا:

• بصورت دستی قفل می شود و در صورت نیازکاربر.
• می توان با یک دست قفل آن را باز کرد.
• قابل اطمینان در محیط های کثیف و سخت  باشد.
• نشانگر بصری قرمز در هنگام باز بودن قفل برای تسهیل نظارت.
• کاربر هنگام قفل کردن به طور فعال و ذهنی از پیچ استفاده می کند، بنابراین در صورت قفل بد بلافاصله به او هشدار داده می شود.

 

معایب:

• لرزش های یکنواخت و ممتد می تواند پیچ را باز کند.
• کشیده شدن روی سنگ یا سطوح می تواند باعث باز شدن پیچ آن شود.
• یا اصلا ممکن است یادمان برود که پیچ کارابین را ببندیم.
• زمان زیادی برای باز کردن و بستن پیچ صرف می شود.

 

 

 

کارابین های دارای قفل پیچشی یا همان قفل خودکار:

مزایا

• سرعت و راحتی در باز شدن
• قفل سریع

معایب:

• برای هر بار باز شدن کارابین باید قفل را باز کرد.
• برای قرار دادن ابزاری در کارابین به دو دست نیاز دارید.

 

کارابین دارای قفل سیمی: (برای اتصال لنیارد طراحی شده است.)

مزایا:

• سرعت و سهولت باز شدن تقریباً به آسانی کارابین غیر قفل شونده است.
• قفل سریع سیستم، مناسب برای اتصال سریع ابزار و نیز خروج ابزار.

معایب:

• نسبت به دیگر سیستم ها امنیت قفل آن پایین تر است البته به نسبت غیر قفل شونده ها بهتر است.
• در برابر فشار خارجی بسیار حساس است.

 

کارابین دارای قفل سه محوره:

دارای قفل خودکار و سیستم باز کردن سه گانه یا سه محوری.

مزایا:

• سیستم قفل سریع

معایب:

• پیچ کارابین هر دفعه باید unlock شود در زمانی که دهانه کارابین باز است.
• مهارت در کار کردن با این قفل ها نیاز به تمرین و ممارست بیشتر دارد.
• برای اتصال ابزار به کارابین های مجهز به این نوع از قفل ها نیاز به هر دو دستمان داریم.
• در برابر گل و لای نیز بسیار حساس هستند.

 

کارابین دارای قفل ساچمه ای: (دارای قفل خودکار و سیستم باز شوندگی سه مدله:

مزایا:

• قفل سریع
• نشانگر قفل بصری

معایب:

• کاربر باید حتما چک کند که کارابین قفل شده باشد.
• مهارت در کارکردن با پیچ این کارابین ها به ویژه زمانی که دستکش به دست داریم.
• به هر دو دستمان برای کار با این نوع از قفل ها نیازمندیم.

 

کارابین داری قفل سنجاقی: (دارای قفل خودکار و سیستم باز شوندگی سه محوره با ابزار):

مزایا:

• اتصال طولانی مدت بدون دستکاری و باز و بسته شدن.
• به محدود کردن عملکرد نادرست در هنگام استفاده کمک می کند.
• جلوگیری از باز شدن ناگهانی در حین استفاده.

معایب:

• قطع ارتباط در این وضعیت پیچیده است. بطور مثال در موارد اضطراری.

 

قفل کارابین EASHOOK/MGO SYSTEM: (دارای قفل خودکار و سیستم بازشوندگی دو محوره).

مزایا:

• بازشدن سریع و آسان
• تقسیم برابر بار در هردو محور.
• سرعت در قفل شدن خودکار.
• حالت کارابین به قرارگیری درست در محور اصلی کمک می کند.

معایب:

• سازگاری محدود با کارگاه ها و تجهیزات دیگر.
• چرخش کارابین در تجهیزات غیرممکن است.
• فشار خارجی ممکن است کارابین را باز کند.

 

اتصالات نیمه دائمی همچون رینگ اوپن، کوئیک لینک و …:

این اتصالات بصورت دستی بسته می شوند و برای بستن آنها نیاز به ابزارهای همچون آچار خواهیم داشت.

مزایا:

• کاربری بسیار طولانی در صورت عدم باز شدن.
• کاهش عملکرد نادرست هنگام استفاده.
• جلوگیری از جدا شدن فرد از ابزار.

معایب:

• در موارد اضطراری باز کردن آن، بسیار دشوار است.
• برای باز و بسته شدن نیاز به ابزاری همچون آچار دارد.

 

تصاویری از برخی از مدل های کارابین ها:

 

 

مقطع کارابین

تفاوت مقطع H با کارابین های مقطع گرد:

• کارابین های دارای مقطعH  عموما سبک ترند.
• کارابین های مقطع گرد برای ابزار فرود دره نوردی که واشر دار هستند مناسب ترند.

جنس کارابین ها:

کارابین ها به دو دسته ی فولادی و آلومینیومی تقسیم می شوند.

در اینجا بهتر است بگوییم که کارابین های فولادی مقاوم ترند.

 

مقاومت کارابین ها در 3 شرایط زیر:

از چپ مقاومت محور اصلی کارابین.

دوم مقاومت کارابین در زمانی که دهانه ی کارابین بصورت کامل باز باشد.

و سوم مقاومت محور فرعی کارابین.

 

استانداردهای حک شده بر روی کارابین ها:

*CE كميسون اروپا European Commission

———————————————

*UL آمريكا،كانادا،مكزيك  Underwriters Laboratories.

———————————————

*EAC روسيه،بلاروس،قرقيزستان،ارمنستان EurAsian Conformity

———————————————

*NFPA آمريكا The National Fire Protection Association is a United States trade association

———————————————

*ENS اروپا European estandard

———————————————

*BS انگلستان British Standards

———————————————

*DIN آلمان Deutsches Institut für Normung

———————————————

*ANSI American National standards institute

———————————————

*AFNOR فرانسه Association Française de Normalisation

———————————————

* UIAA فدراسيون جهاني كوهنوردي The International Climbing and Mountaineering Federation

 

 

 

 

 

 

آشنایی بیشتر با برخی استانداردهای لوازم فنی کوهنوردی:

 

نمونه هایی از وضعیت های خطرناک کارابین تحت بار:

خطرات آسیب رساندن به مهره یا پیچ قفل کارابین:

چند مثال از خطرات موقعیت های موجود در زمینه مقاومت کارابین ها:

حالت اول:

تصویرسمت راست: قرار گرفتن بار بر روی دهانه

تصویر سمت چپ: باز شدن دهانه ی کارابین

 

خطر شکستگی کارابین در تصویر سمت راست.

رهاشدن بار یا شخص از کارابین در تصویر سمت چپ.

 

حالت دوم:

قرارگرفتن بار بر روی محور فرعی کارابین:

 

یک کارابین که در محور فرعی تحت بار قرار بگیرد بسیار عملکرد ضعیف تری نسبت به محور اصلی کارابین خواهد داشت: فقط 35٪ مقاومت محور اصلی. (به عنوان مثال تحمل بار 8kn به جای 27 kn که در محور اصلی اعمال می شود).

 

حالت سوم:

تحت بار قرارگرفتن کارابین از چند جهت:

از دست رفتن مقاومت کارابین در شرایطی که از چند جهت تحت بار قرار گرفته است، به زاویه بین محورهای بارگیری بستگی دارد.

 

حالت چهارم:

قراردادن بار بر روی یکی از لبه های کارابین:

 

یک کارابین که تحت بار از یک لبه قرار گرفته است، فقط 30٪ مقاومت محور اصلی را دارد.

(بطورمثال تحمل 6کیلو نیوتون بجای 23کیلو نیوتون روی محور اصلی برای کارابین مثلا SPIRIT SL).

نکته: همچنین باید اضافه کرد که این مقدار بسته به موقعیت لبه (در وسط دهانه ی کارابین یا نزدیکتر به دماغه) بسیار متفاوت است.

 

حالت پنجم:

وارد کردن بار بیش از میزان تحمل کارابین:

هنگامی که بار در نزدیک ترین قسمت به بدنه ی اصلی کارابین باشد، بار بصورت مساوی تقسیم شده است. اگر بار بیشتر به سمت دهانه ی کارابین قرار بگیرد، مقاومت کارابین در برابر فشار بیش از حد وارده کاهش پیدا خواهد کرد.

 

حالت ششم:

قرارگرفتن تحت بارها در فشارهای نامتعارف بر روی اتصالات ثابت:

حالت هفتم:

قرار گرفتن فشار بر روی پیچ کارابین: (خطر خرابی پیچ کارابین)

 

حالت هشتم:

کشیده شدن یا تحت تماس قرار گرفتن پیچ کارابین بر روی سطوح مختلف:

نکته: این حالت ممکن است باعث بازشدن پیچ کارابین و همچنین دهانه ی آن شود.

 

 

 

تشخیص تاریخ تولید(سن) تجهیزات فنی کوهنوردی از روی شماره سریال:

بعنوان نمونه محصولات پتزل:

به منظور بهبود قابلیت ردیابی تولید محصول، petzl تصمیم گرفت کدگذاری شماره سریال فردی ppe (ابزارهای حفاظت شخصی) خود را تکامل بخشد. کدگذاری جدید شامل شماره دسته تولید خواهد بود که به Petzl دسترسی سریعتر و دقیق تری به کلیه داده های تولید می دهد.

 

تمامی محصولات ppe اکنون با شماره سریال شناسایی می شوند. این شماره ممکن است به روشهای مختلفی علامت گذاری شود: لیزر ، حکاکی ، برچسب ، و غیره ، در هرصورت به ما اجازه می دهد محصولات پتزل را شناسایی کنیم.

برای پیدا کردن سال تولید، به روش زیر به این شماره سریال دقیق مراجعه کنید:

بطورمثال: 09 365 AB 1 234

09 مرتبط با سال تولید می باشد.

365 مرتبط با روز تولید محصول در آن سال.

AB کد شخصی است که محصول را بازرسی کرده است.

1234 شماره سریال خاص هر محصول است.

 

درآخر:

به عنوان پیشگیری اگر غلاف کارابین در باز شدن یا بسته شدن و یا بر اثر تماس با سطوح سنگی، بسیار سفت می شود و نمی توان آن را باز کرد،  آن را با چند قطره روغن سیلیکون(طبق دستورالعمل سازنده)، چرب کنید. سپس یک یا دوبار آن را بپیچانید تا باز شود. سپس روغن اضافی را با پارچه یا لباسی پاک کنید.

همچنین می توان با استفاده از تسمه یا طناب، جهت بازکردن پیچ کارابینی که سفت شده و باز نمی شود اقداماتی را انجام داد.

 

تهیه و تنظیم:  نرگس نجفی _ البرز مولانا

اطلاعات بیشتر:

https://www.merriam-webster.com/dictionary/carabiner

 

شما می توانید مقاله فوق را از طریق شبکه های اجتماعی، با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

هم چنین اگر شما نیز مطلب تکمیلی در ارتباط با کارابین ها می دانید، در قسمت نظرات با ما به اشتراک بگذارید.